Αρχαιολογικός χώρος Κνωσσού, Ηράκλειο Κρήτη (Archaeological Site of Knossos, Heraklion Crete).

8/5/2014

Η Κνωσός είναι ο πιο γνωστός και σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Κρήτης, που βρίσκεται κοντά στην πόλη του Ηρακλείου. Υπήρξε το πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο του Μινωικού πολιτισμού, ο οποίος άκμασε κατά την Εποχή του Χαλκού(περίπου 2000–1400 π.Χ.), και θεωρείται η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης. Η Κνωσός, αναπτύσσεται πάνω στο ύψωμα της Κεφάλας μέσα σε ελιές, αμπέλια και κυπαρίσσια και βρίσκεται 5 χιλ. νοτιοανατολικά του Ηρακλείου. Δίπλα της ρέει ο ποταμός Καίρατος(ο σημερινός Κατσαμπάς). Σύμφωνα με την παράδοση αποτέλεσε την έδρα του βασιλιά Μίνωα και πρωτεύουσα του κράτους του. Με το χώρο του ανακτόρου της Κνωσού συνδέονται οι συναρπαστικοί μύθοι του Λαβύρινθου με τον Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο. Αναφορές στην Κνωσό, το ανάκτορό της και το Μίνωα γίνονται στον Όμηρο(ο κατάλογος πλοίων της Ιλιάδας αναφέρει ότι η Κρήτη απέστειλε 80 πλοία υπό τις διαταγές του βασιλιά της Κνωσού, Ιδομενέα. Οδύσσεια, τ 178-9), στο Θουκυδίδη(αναφορά στο Μίνωα), στον Ησίοδο και Ηρόδοτο, στο Βακχυλίδη και Πίνδαρο, στον Πλούταρχο και Διόδωρο το Σικελιώτη. Η περίοδος ακμής της πόλης ανάγεται στη μινωική εποχή(2000 - 1350 π.Χ.) κατά την οποία αποτελεί το βασικότερο και πολυπληθέστερο κέντρο της Κρήτης. Και σε μεταγενέστερες περιόδους διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και αναπτύσσεται ιδιαίτερα, όπως στην ελληνιστική εποχή.  Η πόλη της Kνωσού κατοικήθηκε συνεχώς από τα τέλη της 7ης χιλιετίας έως και τα ρωμαϊκά χρόνια. Ο χώρος είναι ιδιαίτερα γνωστός για το ανάκτορο της Κνωσού, ένα μεγάλο και πολύπλοκο αρχιτεκτονικό συγκρότημα που αποτελούσε την κατοικία των Μινωιτών βασιλέων. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ βρισκόταν το ανάκτορο του Μίνωα και ο περίφημος Λαβύρινθος όπου φυλασσόταν ο Μινώταυρος. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Ηρακλειώτη Μίνωα Καλοκαιρινό. Ακολούθησαν οι ανασκαφές που διεξήγαγε ο Αγγλος Sir Άρθουρ Έβανς(1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο, στις αρχές του 20ού αιώνα. Το ανάκτορο περιλαμβάνει πολυώροφα κτίσματα, εντυπωσιακές τοιχογραφίες, αποθήκες, εργαστήρια, αυλές, καθώς και ένα προηγμένο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης. Ανάμεσα στα πιο εντυπωσιακά στοιχεία είναι η Αίθουσα του Θρόνου, η Μεγάλη Σκάλα, και οι γνωστές τοιχογραφίες όπως ο Πρίγκιπας με τα Κρίνα και τα δελφίνια. Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στο χώρο του ανακτόρου ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7000-3000 π.Χ.). Η κατοίκηση συνεχίζεται στην προανακτορική περίοδο(3000-1900 π.Χ.), στο τέλος της οποίας ο χώρος ισοπεδώνεται για την ανέγερση ενός μεγάλου ανακτόρου. Το πρώτο αυτό ανάκτορο καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου. δεύτερο, μεγαλοπρεπέστερο ανάκτορο ανεγείρεται πάνω στα ερείπια του παλαιού. Μετά από μερική καταστροφή γύρω στο 1450 π.Χ.,οι Μυκηναίοι εγκαθίστανται στην Κνωσό. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1350 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά. Ο χώρος που καλύπτει ξανακατοικείται από την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Στο ανάκτορο της Κνωσού έχουν γίνει ευρείας έκτασης αναστηλώσεις από τον αρχαιολόγο Sir Arthur Evans. Ηταν πολυόροφο και κάλυπτε έκταση 20.000 τ.μ. Εντύπωση προκαλούν η ποικιλία των δομικών υλικών, τα χρωματιστά κονιάματα, οι ορθομαρμαρώσεις και οι τοιχογραφίες που κοσμούν δωμάτια και διαδρόμους. Τις υψηλές τεχνικές γνώσεις των Μινωϊτών επιβεβαιώνουν πρωτότυπες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές επινοήσεις, όπως οι φωταγωγοί και τα πολύθυρα, η χρήση δοκαριών για ενίσχυση της τοιχοποιίας, καθώς και το σύνθετο αποχετευτικό και υδρευτικό δίκτυο. Η Κνωσός αποτελεί σύμβολο της προηγμένης τέχνης και τεχνολογίας του Μινωικού πολιτισμού, που επηρέασε ολόκληρο τον Αιγαιακό χώρο. Σήμερα είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς αρχαιολογικούς προορισμούς στην Ελλάδα και υποψήφια για την ένταξή της στη λίστα μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, προσφέροντας μια μαγευτική ματιά στο αρχαίο παρελθόν της Ευρώπης.

============================================================================

Knossos is the most well-known and important archaeological site in Crete, located near the city of Heraklion. It was the political, cultural, and religious center of the Minoan civilization, which flourished during the Bronze Age(approximately 2000–1400 BCE), and is considered the oldest city in Europe. Knossos is built on the hill of Kephala, surrounded by olive trees, vineyards, and cypress trees, about 5 kilometers southeast of Heraklion. The Kairatos River(modern Katsambas) flows nearby. According to tradition, it was the seat of King Minos and the capital of his kingdom. The myths of the Labyrinth and the Minotaur, and of Daedalus and Icarus, are closely associated with the Palace of Knossos. References to Knossos, its palace, and King Minos appear in many ancient sources, including Homer(in the Iliad, it is said that Crete sent 80 ships under King Idomeneus of Knossos; in the Odyssey, r. 178–9), Thucydides, Hesiod, Herodotus, Bacchylides, Pindar, Plutarch, and Diodorus Siculus. The city reached its peak during the Minoan period(2000–1350 BCE), when it became the largest and most important urban center in Crete. Knossos continued to play a significant role in later periods, particularly during the Hellenistic era. The city was continuously inhabited from the late 7th millennium BCE until Roman times. The site is particularly known for the Palace of Knossos, a large and complex architectural structure that served as the residence of the Minoan rulers. According to mythology, it was the palace of King Minos and the site of the famous Labyrinth where the Minotaur was kept. The first excavations at Knossos were carried out in 1878 by Cretan antiquarian Minos Kalokairinos. The major excavations, however, were conducted by Sir Arthur Evans between 1900–1913 and 1922–1930, revealing the entire palace complex. The palace included multi-story buildings, impressive frescoes, storerooms, workshops, courtyards, and an advanced water supply and drainage system. Highlights include the Throne Room, the Grand Staircase, and iconic frescoes such as the Prince of the Lilies and the Dolphins. The earliest traces of settlement in the palace area date to the Neolithic period(7000–3000 BCE). During the Prepalatial period (3000–1900 BCE), the area was continuously inhabited. Around 1900 BCE, the first large palace was constructed, which was later destroyed likely by an earthquake around 1700 BCE. A second, more magnificent palace was then built on top of the ruins. Around 1450 BCE, the site was partially destroyed again, and the Mycenaeans took control of Knossos. The palace was finally destroyed by fire around 1350 BCE. The area continued to be inhabited from the Late Mycenaean period until Roman times. Sir Arthur Evans carried out extensive restorations of the palace, which once covered 20,000 square meters and was several stories high. The variety of construction materials, colored plasters, marble wall coverings, and frescoes adorning rooms and corridors is striking. The Minoans’ advanced technical knowledge is evident in their architectural innovations, such as light wells, pier-and-door partitions, beamed walls, and their complex plumbing systems. Knossos is a powerful symbol of the advanced art and technology of the Minoan civilization, which influenced the entire Aegean region. Today, it remains one of the most visited archaeological sites in Greece and is a candidate for UNESCO World Heritage status, offering a fascinating glimpse into Europe’s ancient past.