Jewish Quarter of Jerusalem, Jerusalem, Israel (Εβραϊκός Τομέας, Ιεροσόλυμα, Ισραήλ).

11/12/2022

Ο Εβραϊκός Τομέας είναι ένας από τις τέσσερις παραδοσιακές συνοικίες της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ, στο νοτιοδυτικό τμήμα της, με έκταση 116.000τ.μ. και πληθυσμό 2000 περίπου κατοίκους. Οι Εβραίοι επικράτησαν σ' αυτήν την περιοχή κατά την εποχή των Οθωμανών. Παλαιότερα επί του Ηρώδη "η περιοχή τους" περιλάμβανε τον περίβολο του Ναού της Ιερουσαλήμ, όπου φιλοξενούνταν ανώτεροι αρχιερείς. Κατόπιν κατά την Ρωμαϊκή περίοδο απαγορεύονταν στους Εβραίους να κατοικούν εδώ, αργότερα οι Άραβες τους επέτρεψαν να ιδρύσουν μια μικρή Εβραϊκή κοινότητα. Μετά τον τρίτο Αραβοισραηλινό πόλεμο του 1967, γνωστός και ως Πόλεμος των έξι Ημερών, η περιοχή καταλήφθηκε από τα ισραηλινά στρατεύματα και άρχισε η ανοικοδόμηση της, κατά την οποία ανακαλύφθηκαν κτίρια παλαιότερων εποχών. Είναι ένα ζωντανό μουσείο με ιστορία 2000 ετών. Η ιερότερη τοποθεσία για τους Εβραίους είναι το Δυτικό Τείχος ή Τείχος των Δακρύων, στα εβραικά Ηα-Κοtel, είναι τμήμα του αρχαίου τείχους του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ. Είναι κατασκευασμένο από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους 19μ. ύψος και 57μ. μήκος, για αιώνες είναι τόπος προσευχής και προσκυνήματος. Είναι μια υπαίθρια συναγωγή, εδώ συγκεντρώνονται ομάδες για να ψάλλουν καθημερινά (το Σαμπάτ) ή σε ειδικές περιπτώσεις. Διαβάζουν ολόκληρο το Βιβλίο των Ψαλμών ή αφήνουν σημειώματα με προσευχές ανάμεσα στις πέτρες, γιατί πιστεύουν ότι εισακούονται έτσι οι ικεσίες τους στο θεό και πραγματοποιούνται. Το Αρχαιολογικό πάρκο, από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ιερουσαλήμ, βρίσκεται νότια του Τείχους των Δακρύων και του Χαράμ ας-Σαριφ. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως ευρήματα από τις περιόδους του Πρώτου Ναού (832π.Χ.-996π.Χ.) και Δεύτερου Ναού (516π.Χ.-70μ.Χ.), από τα χρόνια του Βυζαντίου (330-1453) και από την εποχή των Ομεϋάδων (661-750). Το Κάρντο, πρόκειται για ένα τμήμα του κεντρικού δρόμου της Ιερουσαλήμ κατά την Βυζαντινή εποχή, είχε πλάτος 12,5μ., στις δύο πλευρές απλώνονται φαρδιά πλακόστρωτα με αψίδες και καταστήματα. Το ανακατασκευασμένο τμήμα του εκτείνεται επί 200μ. κατά μήκος των Εβραϊκού Τομέα. Τα ερείπια της Παναγίας των Γερμανών του 12ου αι., που άνηκε σε ένα συγκρότημα που περιλάβανε έναν ξενώνα προσκυνητών και ένα νοσοκομείο, χτίστηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες. Σήμερα η εκκλησία δεν έχει στέγη, αλλά οι τοίχοι που διασώζονται δείχνουν το τυπικό σχέδιο της Βασιλικής που χρησιμοποιούνταν στους Άγιους Τόπους. Οι Σεφαραδίτικες Συναγωγές αποτελούν το πνευματικό κέντρο των Εβραίων. Οι Σεφαραδίτικες ήταν οι απόγονοι των Εβραίων που εκδιώχτηκαν από την Ισπανία το 1492 και την Πορτογαλία το 1497. Εγκαταστάθηκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και κατόπιν στην Παλαιστίνη όταν κατακτήθηκε από τους Τούρκους το 1516. Με τον σχηματισμό της Εβραϊκής κοινότητας, ιδρύθηκαν και οι τέσσερις συναγωγές.

=================================================================================

The Jewish Quarter is one of the four traditional districts of the Old City of Jerusalem, located in its southwestern part, covering an area of 116,000 square meters and housing approximately 2,000 inhabitants. The Jews dominated this area during the Ottoman era. In earlier times, under Herod, "their area" included the precincts of the Jerusalem Temple, which housed high priests. Later, during the Roman period, Jews were prohibited from living here. Subsequently, the Arabs allowed them to establish a small Jewish community. After the Third Arab-Israeli War of 1967, also known as the Six-Day War, the area was captured by Israeli forces and reconstruction began, during which buildings from earlier periods were discovered. It is a living museum with a history spanning 2,000 years. The holiest site for Jews is the Western Wall, or the Wailing Wall (Ha-Kotel in Hebrew), which is part of the ancient wall of the Second Temple of Jerusalem. It is made of limestone blocks, 19 meters high and 57 meters long. For centuries, it has been a place of prayer and pilgrimage. It functions as an outdoor synagogue, where groups gather to chant prayers daily (especially on Shabbat) or on special occasions. The Book of Psalms is read in its entirety, or prayers are placed between the stones, as it is believed that such petitions to God are heard and fulfilled. The Archaeological Park, one of the most important archaeological sites in Jerusalem, lies south of the Western Wall and the Haram al-Sharif. Excavations have revealed findings from the periods of the First Temple (832 BC - 996 BC) and the Second Temple (516 BC - 70 AD), as well as from the Byzantine era (330 - 1453) and the Umayyad period (661 - 750). The Cardo was part of the main street of Jerusalem during the Byzantine period, measuring 12.5 meters in width, with wide paved walkways and arches lined with shops on either side. The reconstructed section of the Cardo extends for 200 meters along the Jewish Quarter. The ruins of the Church of the German Benedictines from the 12th century, which was part of a complex including a pilgrims' hostel and a hospital, were built by the Knights Hospitaller. Today, the church lacks a roof, but the preserved walls show the typical basilica layout used in the Holy Land. The Sephardic Synagogues serve as the spiritual center for Jews. The Sephardic Jews are descendants of those who were expelled from Spain in 1492 and Portugal in 1497. They settled in the Ottoman Empire and later in Palestine after it was conquered by the Turks in 1516. With the formation of the Jewish community, the four synagogues were founded.

Η Συναγωγή Μπεν Ζακάι (1610), η Κεντρική Συναγωγή (1830), η Συναγωγή Προφήτη Ηλία (1625) και η Συναγωγή Ισταμπούλι (1857).

Σημαντικά και τα μουσεία που βρίσκονται εδώ, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο Ουόλ, στο μουσείο αυτό αναπαρίσταται η καθημερινή ζωή στην περιοχή, όπως ήταν πριν από 2000 χρόνια. Όπως επίσης και το " Καμένο Σπίτι", ένα από τα σπίτια της Άνω Πόλης που έκαψαν οι Ρωμαίοι το 70μ.Χ., όταν κατέκτησαν την Ιερουσαλήμ. Άνηκε σε εύπορη οικογένεια αρχιερέων σύμφωνα με τα ευρήματα και δείχνει και αυτό τον τότε τρόπο ζωής. Το Μουσείο Παλαιού Γεσούβ, αφιερωμένο στην ιστορία της Εβραϊκής κοινότητας της πόλης από τα μέσα του 19ου αι. μέχρι το 1917. Τα εκθέματα του είναι αναπαραστάσεις εσωτερικών χώρων, αναμνηστικά και φωτογραφίες, χτίστηκε τον 15ο αι. Η οδός Τιφερέτ Ισραέλ, πρόκειται για έναν από τους πολυσύχναστους δρόμους, που συνδέει την οδό Ουβρά, με την σκάλα που οδηγεί στο Τείχος των Δακρύων. Ουβρά, θα πει "ερείπια", στην δυτική πλευρά της πλατείας Ουβρά βρίσκεται ο μιναρές του κατεστραμμένου τζαμιού Σίντνα Ομάρ(14ος άι.), καθώς και η Συναγωγή Ουρβά που χτίστηκε πρώτη φορά το 18ο αι., καταστράφηκε και ανοικοδομήθηκε αρκετές φορές στην πορεία της. Πολλά τα ευρήματα παλαιότερων εποχών που ο σημερινός επισκέπτης έχει πρόσβαση. Παρά τις σοβαρές ζημιές που υπέστη η περιοχή κατά τον πόλεμο του 1948, ανοικοδομήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου τα επόμενα χρόνια. Στενοί δρόμοι, πλακόστρωτα, μικρές αυλές και εξωτερικές σκάλες για τα επάνω επίπεδα. Τα πάντα οικοδομήθηκαν με τοπικούς λίθους απαλών αποχρώσεων και με παραδοσιακά στοιχεία της Μέσης Ανατολής και με αρχιτεκτονική που έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν.

===============================================================================

The Ben Zakai Synagogue (1610), the Central Synagogue (1830), the Prophet Elijah Synagogue (1625), and the Istanbul Synagogue (1857).

Also significant are the museums located here, such as the Wall Archaeological Museum, where daily life in the area is depicted as it was 2000 years ago. Another notable museum is the "Burnt House," one of the Upper City houses burned by the Romans in 70 AD when they conquered Jerusalem. It belonged to a wealthy priestly family according to the findings and shows the lifestyle of that time. The Old Yeshiva Museum is dedicated to the history of the city's Jewish community from the mid-19th century until 1917. Its exhibits include reconstructions of interior spaces, memorabilia, and photographs; it was built in the 15th century. Tiferet Yisrael Street is one of the busiest streets, connecting the Ovra Street with the staircase leading to the Western Wall. Ovra means "ruins." On the western side of Ovra Square, there is the minaret of the destroyed Sidna Omar Mosque (14th century), as well as the Urva Synagogue, which was first built in the 18th century, destroyed, and rebuilt several times throughout its history. Many artifacts from earlier periods are accessible to the present-day visitor. Despite the significant damage the area sustained during the 1948 war, it was almost entirely rebuilt in the following years. Narrow streets, cobbled pathways, small courtyards, and external staircases for the upper levels. Everything was built with local stones in soft hues, incorporating traditional elements of the Middle East and architecture deeply rooted in the past.