Παλαιά Βλαχάτα, Κεφαλλονιά (Palaia Vlachata, Kefalonia).

 4-6-2021

Στις 12 Αυγούστου του 1953 ο χρόνος σταμάτησε στα Βλαχάτα της Σάμης, αιτία ο σεισμός που συντάραξε όλο το νησί της Κεφαλλονιάς. Άφησε πίσω ανθρώπους που ξεσπιτώθηκαν και χαλάσματα όπου πάνω τους χαράχτηκαν οι στιγμές που πέρασαν, αλλά άφησαν το αποτύπωμα τους. Ο περίπατος στο ερειπωμένο χωριό που η φύση το έκανε δικό της, ξεπροβάλλοντας ανάμεσα από τους γκρεμισμένους τοίχους δέντρα και θάμνους, προκαλεί θλίψη αλλά και θαυμασμό. Η ομορφιά του δεν μπορεί να  κρυφτεί ακόμα κι αν βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, το σκηνικό είναι κινηματογραφικό. Οι άνθρωποι του μπορεί να το εγκατέλειψαν αλλά άφησαν πίσω τους την ζωή τους, τις αναμνήσεις τους, την ψυχή τους, που είναι αποτυπωμένα παντού φανερώνοντας το περασμένο μεγαλείο του όμορφου χωριού τους. Τα Παλαιά Βλαχάτα (ή απλώς Βλαχάτα), βρίσκονται περίπου 3 χλμ. από το Καραβόμυλο, κοντά στη Σάμη της Κεφαλονιάς. Ήταν ένα ακμαίο χωριό με 800–900 κατοίκους μέχρι το καταστροφικό σεισμό του 1953, οπότε και εγκαταλείφθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Το χωριό έχει διατηρήσει σημαντικά δείγματα της επτανησιακής αρχιτεκτονικής (επηρεασμένης από τη βενετσιάνικη τεχνοτροπία), πέτρινα αρχοντικά, στενά σοκάκια, κατεστραμμένες αλλά χαρακτηριστικές κατοικίες κτιστές στέρνες, φούρνοι, αποθήκες και πηγάδια. Τοπίο γεμάτο ροδιές, ελιές και ερειπωμένα σπίτια με ανοιχτούς τοίχους, γεμάτα δέντρα και αγριόχορτα, όπου η φύση έχει κυριολεκτικά «καταπιεί» τα σπίτια. Ξεχωρίζει ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, κτισμένος το 1871, που ακόμη και σήμερα διατηρεί ψηφιδωτά, δάπεδο και τμήματα από αγιογραφίες. Το χωριό είναι προσβάσιμο με τα πόδια, με ποδήλατο ή αυτοκίνητο από χωματόδρομο (χωρίς πολλές πινακίδες). Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν ελεύθερα ανάμεσα στα ερείπια  είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε φωτογράφους και λάτρεις της ιστορίας. Από το 2012, κάθε Αύγουστο, το χωριό αναβιώνει μέσα από το φεστιβάλ Saristra  ένα πολιτιστικό τριήμερο με ζωντανή μουσική, εκθέσεις τέχνης κ.α. Το φεστιβάλ δίνει ζωή στο εγκαταλελειμμένο χωριό και αποτελεί μοναδικό παράδειγμα πολιτιστικής επανάχρησης χώρου.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

On August 12, 1953, time stood still in Vlahata of Sami, as a devastating earthquake shook the entire island of Kefalonia. It left behind people who had lost their homes and ruins bearing the scars of the moments lived there traces etched into stone. A walk through the abandoned village, now claimed by nature, where trees and shrubs grow through crumbled walls, evokes both sorrow and awe. Its beauty cannot be hidden, even in this state; the scenery is cinematic. Though its people left, they also left behind their lives, memories, and spirit imprinted everywhere, revealing the former glory of their beautiful village. Palia Vlahata (or simply Vlahata) is located approximately 3 km from Karavomylos, near Sami on the island of Kefalonia. It was once a thriving village with 800–900 inhabitants until the earthquake of 1953 led to its near-complete abandonment. The village still preserves remarkable examples of Ionian architecture, influenced by Venetian style, stone mansions, narrow alleys, ruined yet characteristic homes, built-in cisterns, ovens, storage rooms, and wells. The landscape is filled with pomegranate and olive trees, and roofless, overgrown houses where nature has quite literally reclaimed the ruins. A notable structure is the Church of Saint John the Forerunner, built in 1871, which still preserves parts of its mosaic floor and fragments of frescoes. The village is accessible by foot, bicycle, or car via a dirt road (with limited signage). Visitors are free to wander among the ruins, making it especially popular with photographers and history enthusiasts. Since 2012, each August, the village comes alive once again through the Saristra Festival a three-day cultural event featuring live music, art exhibitions, installations, and more. The festival breathes new life into the abandoned village and stands as a unique example of cultural reuse of space.