7-8-2017
Η Παλλουριώτισσα είναι μια ιστορική συνοικία της Λευκωσίας, που βρίσκεται στα ανατολικά της παλιάς πόλης, έξω από τα ενετικά τείχη. Αποτελεί έναν από τους παλαιότερους και πιο πυκνοκατοικημένους αστικούς πυρήνες της κυπριακής πρωτεύουσας, με βαθιές ρίζες στην παράδοση αλλά και ζωντανή σύγχρονη ζωή. Το όνομα Παλλουριώτισσα λέγεται πως προέρχεται από το φυτό παλλούρα (επιστημονικά: Paliurus spina-christi), που φύτρωνε σε αφθονία στην περιοχή. Μια άλλη εκδοχή το συνδέει με τη λέξη παλλούρα ως συνώνυμο της "αγκάθας" ή ακόμα και της έννοιας του «προστατευμένου τόπου». Σύμφωνα με λαϊκή παράδοση, η εικόνα της Παναγίας είχε βρεθεί κρυμμένη μέσα στα κλαδιά μιας μεγάλης παλλούρας εξού και η Μονή της Παναγίας της Παλλουριώτισσας. Η περιοχή ήταν αρχικά αγροτικός οικισμός, με πολλούς ελαιώνες, αμπελώνες και κήπους. Κατά τη βυζαντινή και μεσαιωνική περίοδο, η Παλλουριώτισσα θεωρείτο εξωκλήσι της πόλης, ενώ επί οθωμανικής κυριαρχίας αναπτύχθηκε περισσότερο, φιλοξενώντας εργαστήρια, μικρές βιοτεχνίες και επαγγελματίες. Το σημαντικότερο θρησκευτικό και ιστορικό μνημείο της περιοχής, είναι η Μονή της Παναγίας της Παλλουριώτισσας κτισμένη πιθανότατα τον 16ο αιώνα πάνω σε παλαιότερα θεμέλια. Το μοναστήρι αποτελούσε σημαντικό πνευματικό και κοινωνικό κέντρο για την περιοχή. Η παλιά Παλλουριώτισσα διατηρεί πέτρινα σπίτια με αυλές, στενά δρομάκια, αψίδες και κλασικά κεραμοσκεπή στοιχεία που συνθέτουν τον αυθεντικό αστικό χαρακτήρα της παλιάς Λευκωσίας. Σήμερα, η Παλλουριώτισσα είναι ένα ζωντανό και πολυπληθές προάστιο, με συνδυασμό παλαιών κατοικιών, μοντέρνων διαμερισμάτων και εμπορικών δραστηριοτήτων. Είναι αγαπητή περιοχή για φοιτητές, νέες οικογένειες και καλλιτέχνες, λόγω της κοντινής απόστασης από το κέντρο, αλλά και του ιδιαίτερου τοπικού χαρακτήρα της. Η Παλλουριώτισσα είναι ένα προάστιο με βάθος χρόνου και πολιτισμού. Συνδυάζει τη λαϊκή κυπριακή παράδοση, την αστική εξέλιξη και τη νέα δημιουργικότητα της Λευκωσίας. Προσφέρει ένα ιδιαίτερο μείγμα ηρεμίας και κίνησης, ιδανικό για όσους θέλουν να ζήσουν την πρωτεύουσα μέσα από έναν πιο ανθρώπινο και γειτονικό ρυθμό.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pallouriotissa is a historic district of Nicosia, located to the east of the old city, outside the Venetian walls. It is one of the oldest and most densely populated urban cores of the Cypriot capital, with deep roots in tradition but also a vibrant modern life. The name "Pallouriotissa" is believed to come from the plant palloura (scientific name: Paliurus spina-christi), which once grew abundantly in the area. Another interpretation links it to the word palloura as a synonym for “thorn” or even the idea of a “protected place.” According to local tradition, the icon of the Virgin Mary was found hidden within the branches of a large palloura bush, hence the founding of the Monastery of Panagia Pallouriotissa. The area was originally a rural settlement with many olive groves, vineyards, and gardens. During the Byzantine and medieval periods, Pallouriotissa was considered a chapel area outside the city. Under Ottoman rule, it developed further, becoming home to workshops, small industries, and artisans. The most important religious and historical monument of the area is the Monastery of Panagia Pallouriotissa, likely built in the 16th century on older foundations. The monastery served as a significant spiritual and social center for the community. Old Pallouriotissa retains stone houses with courtyards, narrow alleys, arches, and traditional tiled roofs that reflect the authentic urban character of old Nicosia. Today, Pallouriotissa is a lively and populous suburb, combining old houses, modern apartments, and commercial activity. It is a popular area for students, young families, and artists due to its close proximity to the city center and its distinctive local character. Pallouriotissa is a suburb rich in history and culture. It blends traditional Cypriot heritage, urban development, and the new creative energy of Nicosia. It offers a unique mix of calm and vibrancy, ideal for those who wish to experience the capital through a more human and neighborhood-oriented rhythm.
Μονή της Παναγίας της Παλλουριώτισσας - Monastery of Panagia Pallouriotissa
Οι ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν οτι ο
χώρος της Μονής Παλουριωτίσσης από την εποχή ακόμη των Λουζινιανών (1192) και
πιο ύστερα των Οθωμανών λειτουργούσε και ως νεκροταφείο, πρώτα των Φράγκων και
ύστερα των κατοίκων των γύρω περιοχών. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι εδώ
έχουν ταφεί λείψανα των σφαγιασθέντων την 9η Ιουλίου 1821, καθώς και οι
Αρχιεπίσκοποι Κύριλλος Α΄ και Μακάριος Α΄.Η ιστορία του μοναστηριού έχει τις
ρίζες του βαθιά στους αιώνες και είναι από τις παλαιότερες γυναικείες μονές της
Κύπρου.Ο Στέφανος Λουζινιανός αναφέρει ως ιδρυτή τον Άγιο Μακεδόνιο στα τέλη
του 4ου αιώνα μ. Χ.. Οι Ενετοί το 1567 την κατεδαφίζουν προσπαθώντας να
ενισχύσουν τα τείχη της πρωτεύουσας.Η μονή ξαναχτίστηκε και μετατράπηκε σε
αντρική.Πολλοί ήταν οι ηγούμενοι (ο Άγιος Πανάρετος,ο ιερομόναχος Ευγένιος
κ.α.) που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους όλα αυτά τα χρόνια αντιμετωπίζοντας
πολλες δυσκολίες.Τελευταίος ηγούμενος της Μονής ήταν ο Χρύσανθος που μετά τον
θάνατο του το 1888 η μονη βρέθηκε αντιμέτωπη με μεγάλα οικονομικά προβλήματα
λόγω επισκευών.Όλα αυτά ξεπεράστηκαν με την συνδρομή του Αρχιεπισκόπου
Σωφρονίου (1865-1900) και έκτοτε η εκκλησία γίνεται ενοριακή με επιτροπή επτά
ενοριτών του χωριού υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου. Μετά από πυρκαγιά τον
19ο αιώνα τμήμα του ναού καταστρέφεται, επανοικοδομείται και τον μάιο του 1890
εγκαινιάζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Σωφρόνιο. Για την εξυπηρέτηση των αναγκών της
ενορίας το 1963 κτίστηκε κοντά στην παλιά εκκλησία μεγάλος Ναός αφιερωμένος
στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Historical records indicate that the grounds of the Monastery of Pallouriotissa served as a cemetery from as early as the Lusignan period (1192) and later under Ottoman rule initially for the Franks and subsequently for residents of the surrounding areas. Some sources suggest that the remains of those massacred on July 9th, 1821, as well as Archbishops Kyprianos I and Makarios I, were buried there. The history of the monastery stretches deep into the centuries and it is one of the oldest women’s monasteries in Cyprus. Stephanos Lusignan mentions Saint Macedonius as its founder at the end of the 4th century AD. In 1567, the Venetians demolished the monastery in their efforts to reinforce the capital's defensive walls. It was later rebuilt and converted into a male monastery. Over the years, many abbots including Saint Panaretos, Hieromonk Eugenios, and others offered their service, often facing great challenges. The last abbot, Chrysanthos, died in 1888, after which the monastery faced severe financial difficulties due to necessary repairs. These hardships were overcome with the support of Archbishop Sophronios (1865–1900), and from that point on, the church became a parish church, governed by a committee of seven parishioners under the presidency of the Archbishop. After a fire in the 19th century, part of the church was destroyed. It was rebuilt and inaugurated in May 1890 by Archbishop Sophronios. To meet the growing needs of the parish, in 1963, a large new church was built near the old one, dedicated to the Annunciation of the Theotokos (Virgin Mary).
http://panagiapalouriotissa.com/enoria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου