Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Πανόραμα, Δράμα (Panorama, Drama).

8-12-2016




Το Πανόραμα είναι ορεινός οικισμός και βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού, 33 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Δράμας.Υπάγεται διοκητικά στον δήμο Προσοτσάνης. Το χωριό έχει ιστορική σημασία ως παραδοσιακό οικισμό της Μακεδονίας. Η περιοχή γύρω από το Πανόραμα ήταν ανέκαθεν σημαντική λόγω της γεωγραφικής της θέσης, κοντά σε περάσματα που συνέδεαν την Ανατολική Μακεδονία με άλλες περιοχές της Ελλάδας και της Βαλκανικής. Κατά την οθωμανική περίοδο, το χωριό αποτελούσε ένα μικρό αλλά ζωτικό σημείο για τους ντόπιους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 και αργότερα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η περιοχή γύρω από το Πανόραμα επηρεάστηκε από τις στρατιωτικές συγκρούσεις και τις μετακινήσεις πληθυσμών. Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1913, το χωριό εντάχθηκε στο ελληνικό κράτος και συνέχισε να αναπτύσσεται ως αγροτική κοινότητα, διατηρώντας παράλληλα τα τοπικά έθιμα και τις παραδόσεις του. Στις 16/05/1928 το όνομα του οικισμού διορθώνεται σε Παλαιό Καλαπότ μετα την εγκατάσταση προσφύγων, 46 οικογένειες (164 άτομα). Στις 11/04/1953 ο οικισμός μετονομάζεται σε Πανόραμα.  Σήμερα, το Πανόραμα παραμένει ένας ήσυχος και παραδοσιακός οικισμός που μαρτυρά μέσα από τα κτίριά του και τα μνημεία του την πλούσια ιστορική του κληρονομιά.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Panorama is a mountainous settlement located in the western part of the Drama regional unit, 33 kilometers northwest of the city of Drama. It is administratively part of the municipality of Prosotsani. The village holds historical significance as a traditional settlement of Macedonia. The area around Panorama has always been important due to its geographical position, near passages connecting Eastern Macedonia with other parts of Greece and the Balkans. During the Ottoman period, the village was a small but vital community for the local inhabitants, who were mainly engaged in agriculture and livestock farming. During the Greek War of Independence in 1821 and later during the Balkan Wars, the area around Panorama was affected by military conflicts and population movements. After the liberation of Macedonia in 1913, the village became part of the Greek state and continued to develop as an agricultural community, while preserving its local customs and traditions. On May 16, 1928, the settlement's name was changed to Palaios Kalapot following the settlement of refugees, numbering 46 families (164 people). On April 11, 1953, the village was renamed Panorama. Today, Panorama remains a quiet and traditional settlement that reflects its rich historical heritage through its buildings and monuments













Tο Πανόραμα μόνο αν το επισκεφτεί κάποιος θα καταλάβει την σημασία της ονομασίας του. Βρίσκεται στο υπερυψωμένο στόμιο της ομώνυμης  στενής χαράρδας και σε υψόμετρο 300 μέτρων. Το κλίμα του ξερό, υγιεινό και με μια καταπληκτική θέα όλης της πλαγιάς του Μενοικίου όρους  με τον κάμπο και τα χωριά.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Panorama’s name truly reveals its meaning only to those who visit it. The village is situated at the elevated mouth of a narrow gorge sharing its name, at an altitude of 300 meters. It enjoys a dry, healthy climate and offers a stunning panoramic view of the entire slope of Menikio Mountain, the plain below, and the surrounding villages.








.






Tο χωριό το κατοικούσαν  Βούλγαροι, αλλά το εγκατέλειψαν  σταδιακά στην περίοδο 1912-1922. Τον  μεγαλύτερο αριθμό πληθυσμού ο οικισμός τον είχε  το 1940 , όπου τον κατοικούσαν 596 άτομα. Από τότε άρχισε μια πτωτική πορεία , το 1971 ο αριθμός των κατοίκων  έφτασε τους 54 και το 1981 στους 33. Κατόπιν  άρχισαν να επιστρέφουν κάποιοι συνταξιούχοι πλέον,  παλιοί κάτοικοι και έτσι χτίζονται καινούργιες κατοικίες, και το 1991 απογράφονται στο χωριό 78 άνθρωποι.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The village was originally inhabited by Bulgarians, but they gradually abandoned it during the period 1912-1922. The settlement reached its highest population in 1940, with 596 residents. From then on, it began to decline; in 1971, the population had dropped to 54, and by 1981 it was down to 33. However, some former residents, now retirees, started returning, and new houses were built. As a result, in 1991, the population was recorded at 78 people.










Στο χωριό κοντά στο ρέμα υπήρχαν τα κτίσματα τεσσάρων μονόπετρων υδρομύλων. Ο πρώτος βρισκότανε στο κέντρο του χωριού και οι άλλοι τρεις προς το ρέμα σε απόσταση 300 περίπου μέτρων μεταξύ τους. Όταν  έφτασαν οι πρώτοι πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών στο χωριό, οι τρεις από τους μύλους δεν λειτουργούσαν. Ο μόνος που λειτούργησε μέχρι τη δεκαετία του '60 ήταν ο δεύτερος μύλος. Οι πρόσφυγες τον αφιέρωσαν στην εκκλησία του χωριού και τα έσοδα απ τη χρήση του χρησιμοποιήθηκαν κατά παράδοση σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Το νερό της ρευματιάς δεν επαρκούσε για την κίνηση του μύλου γι'αυτό και άλεθε μόνο το φθινόπωρο και τον χειμώνα, ήταν μύλος χειμωνιάτικος όπως ελεγαν. Είχε μια φτερωτή με διάμετρο ένα μέτρο και σαράνταέξι πτερύγια και σχεδόν κατακόρυφη χοάνη, στενή και μακριά μήκους περίπου δώδεκα μέτρων που στεγάζονταν σε ένα μικρό σχετικά ξερόκτιστο χώρο.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Near the village, close to the stream, there were the buildings of four single-stone watermills. The first one was located in the center of the village, and the other three were towards the stream, approximately 300 meters apart. When the first refugees arrived during the population exchange, three of the mills were no longer functioning. The only one that operated until the 1960s was the second mill. The refugees dedicated it to the village church, and the income from its use was traditionally used for charitable purposes. The stream's water was not sufficient to operate the mill, so it only ground during the autumn and winter months, thus it was called the "winter mill." It had a wheel with a diameter of one meter and forty-six paddles, and a nearly vertical funnel, narrow and long, about twelve meters in length, housed in a relatively small stone building.

























                                           




















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου