Χωριό του Ν.Σερρών που βρίσκεται ανατολικά της πόλης των Σερρών, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου απ'αυτήν στις κορυφές του όρους Μενοίκιου (Μπόζνταγ) και σε υψόμετρο 750 μέτρα.
A village in the Serres regional unit, located east of the city of Serres, approximately 15 kilometers away, on the peaks of Mount Menoikio (Bozdag) at an altitude of 750 meters.
Around 1260, Ioannikios, the later founder of the Holy Monastery of Timios Prodromos of Serres, "...first came to the place where the village of Chionochori (formerly Karlikioi) is today. There, he found a small cell with a church dedicated to Saints Anargyroi and settled in it..."
Σε Οθωμανικό Φορολογικό Κώδικα του 1465 αναφέρεται ως Αγια-Νάργυρ ενώ το 1568 αναφέρεται με δεύτερο όνομα Καρλίκιοϊ. Για τους επόμενους αιώνες δε γνωρίζουμε κάποια γραπτά στοιχεία για το χωριό. Προφανώς κάποια στιγμή, για αγνώστους λόγους, ερημώθηκε.
In an Ottoman Tax Code from 1465, it is referred to as Agia-Nargyr, while in 1568, it is mentioned with a second name, Karlikioi. For the following centuries, there are no known written records about the village. At some point, for unknown reasons, it was evidently abandoned.
According to oral testimonies, in the early 19th century, a Vlach goatherd discovered the abandoned cell-cave of Ioannikios within a dense forest.
Μετά απ'αυτό κάτοικοι του παρακείμενου χωριού Κεράνιτσα ή Κεραύνιτσα ή Κεράντσα,που βρισκόταν στη σημερινή θέση (Α) Γιάσματα, στην πλειοψηφία τους σλαβόφωνοι, μετώκησαν στο σημερινό Χιονοχώρι.
Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, Βλάχοι κτηνοτρόφοι κυρίως Αβδελλιώτες, οι οποίοι παρεπιδημούσαν στο Μενοίκιο όρος χρησιμοποιώντας το ως θερινό βοσκότοπο, άρχισαν να εγκαθίστανται στο χωριό, αφού δημιούργησαν συγγενικές σχέσεις με τις ολιγάριθμες Βλάχικες οικογένειες που ήταν ήδη εγκατεστημένες σ'αυτό.
After this, residents of the nearby village of Keranitsa (also known as Keraunitsa or Kerantsa), which was located at the present site (A) Yasmatа, mostly Slavic speakers, migrated to what is now Chionohori. In the second half of the 19th century, Vlach shepherds, mainly from Avdella, who used Mount Menoikio as a summer pasture, began to settle in the village. This happened as they formed family ties with the few Vlach families already living there.
Ακολουθούν τα δύσκολα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα στα οποία οι Βλάχοι του Χιονοχωρίου αποτελούν στύλους του Ελληνισμού στην περιοχή, ευρισκόμενοι σε συνεχή επαφή με το Ελληνικό Προξενείο των Σερρών και μετρούν πολλά θύματα, όπως επίσης και στη διάρκεια της Βουλγαρικής ομηρίας το 1918.
Over the years, their numbers grew, and around 1870, they built a small church dedicated to Saint Paraskevi next to the existing temple. This was followed by the difficult years of the Macedonian Struggle, during which the Vlachs of Chionohori became strong pillars of Hellenism in the region. They maintained constant contact with the Greek Consulate in Serres and suffered many casualties, both during the struggle and later during the Bulgarian occupation in 1918.
Το 1913 μετά την απελευθέρωση, συρρέουν στο Χιονοχώρι Βλάχοι κυρίως απο τη Ραχοβίτσα και ελάχιστοι απο τα Βλάχικα Καλύβια του Λαϊλιά και με τη σταδιακή εγκατάσταση της συντριπτικής πλειωψηφίας των Σλαβόφωνων κατοίκων του στην Οινούσα (Ντερβέσιανη),στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το Χιονοχώρι καθίσταται αμιγές Βλαχοχώρι (εδραία εγκατάσταση).
In 1913, after the liberation, Vlachs, mainly from Rachovitsa and a few from the Vlach Kalyvia of Lailias, flocked to Chionochori. With the gradual relocation of the vast majority of its Slavic-speaking inhabitants to Oinoussa (Dervesiani) by the late 1920s, Chionochori became a purely Vlach village with a permanent settlement.
Οι φίλεργοι κάτοικοί είναι αποκλειστικά κτηνοτρόφοι και στη δεκαετία 1950 οι εκατό οικογένειες μετρούν 45-50 χιλιάδες γιδοπρόβατα. Στα 1969 το χωριό εγκαταλείπεται λόγω της αστυφιλίας και της φθίνουσας πορείας της κτηνοτροφίας.
Σήμερα ανοικοδομείται και αποτελεί ανερχόμενο θερινό θέρετρο.
http://www.vlahoi.net/vlahoxoria/xionoxori-serron.html.
The hardworking residents were exclusively livestock farmers, and in the 1950s, the 100 families owned around 45,000–50,000 goats and sheep. In 1969, the village was abandoned due to urban migration and the decline of livestock farming. Today, it is being rebuilt and is emerging as a rising summer resort.http://www.vlahoi.net/vlahoxoria/xionoxori-serron.html.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου