28/10/2010
Αποτέλεσε κτήση των Νορμανδών, οι οποίοι έκτισαν το πρώτο φρούριο το 14ο αι. και κατόπιν των Bενετών, των Γάλλων, των Άγγλων και των Τούρκων. Στα χρόνια της Ενετοκρατίας είχε σημαντικά προνόμια, γνώρισε οικονομική ακμή και αποτέλεσε γέφυρα ανάμεσα στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και τη Βενετία. Όπως αποδεικνύεται ιστορικά η Πάργα υπήρχε ως οικισμός από τους βυζαντινούς χρόνους. Η πρώτη μνεία της Πάργας με αυτή την ονομασία γίνεται το 1387 από τον Ιωάννη Καντακουζηνό που όπως αναφέρει ήταν ήδη μια από τις κυριότερες πόλεις της Ηπείρου. Αναφέρεται βέβαια στην Νέα Πάργα που δημιουργήθηκε ύστερα από την καταφυγή εκεί των κατοίκων που προσπαθούσαν να αποφύγουν τις επιδρομές των Αλβανικών φυλών της Πωγωνιανής.
Η Πάργα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Πρέβεζας της άλλοτε επαρχίας Μαργαριτίου. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά επί του γήλοφου Πεζόβολος σε υψόμετρο 139 μ. και έως τα παράλια του Ιόνιου Πελάγους. Έχει πληθυσμό 2.415 κατοίκους. Αποτελεί ιστορική έδρα του δήμου Πάργας ενώ η δημοτική ενότητα Πάργας έχει πληθυσμό 3.904 κατοίκους (Απογραφή 2011). Έδρα του δήμου είναι το Καναλάκι, αλλά η Πάργα αποτελεί οικονομικό, εμπορικό και τουριστικό κέντρο της περιοχής. Στην δημοτική κοινότητα ανήκουν οι τοπικές κοινότητες Αγιάς, Ανθούσας, Λιβαδαρίου.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Parga is a coastal town located in the northwestern part of the regional unit of Preveza, formerly in the province of Margariti. It is built amphitheatrically on the hill of Pezovolos at an altitude of 139 meters, extending down to the shores of the Ionian Sea. The town has a population of 2,415 residents. It is the historic seat of the Municipality of Parga, while the wider municipal unit of Parga has a population of 3,904 (2011 census). Although the administrative center of the municipality is the town of Kanallaki, Parga serves as the economic, commercial, and tourist hub of the area. The municipal community of Parga includes the local communities of Agia, Anthousa, and Livadari.
Στη βραχώδη και απόκρημνη χερσόνησο, όπου είναι χτισμένη η σημερινή Πάργα, τοποθετείται η ελληνιστική πολίχνη Τορύνη (του Πτολεμαίου και του Πλουτάρχου), η οποία φαίνεται ότι επέζησε ως τα υστερορωμαϊκά χρόνια εξαρτώμενη διοικητικά από τη ρωμαϊκή αποικία της Φωτικής.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
On the rocky and steep peninsula where modern-day Parga is built, the Hellenistic small town of Toryne (mentioned by Ptolemy and Plutarch) is believed to have been located. It appears to have survived into the Late Roman period, administratively dependent on the Roman colony of Photike.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Parga was once a possession of the Normans, who built the first fortress in the 14th century, and later came under the control of the Venetians, the French, the British, and the Ottomans. During the Venetian period, it enjoyed significant privileges, experienced economic prosperity, and served as a bridge between Ottoman-occupied Greece and Venice. Historical evidence shows that Parga existed as a settlement since Byzantine times. The first recorded mention of Parga by that name appears in 1387 by John Kantakouzenos, who noted that it was already one of the most important towns in Epirus. He refers to “New Parga,” which was established after the original inhabitants sought refuge there to escape raids by Albanian tribes from Pogoni.
Η περιοχή κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους δεχόταν πολλές επιθέσεις και επιδρομές πειρατών και ληστών. Η κατάσταση σταθεροποιείται από τα τέλη του 16ου αιώνα. ως τα τέλη του 18ου αιώνα. Το 1401 η πόλη βρίσκεται υπό βενετική κτίση μετά από συνθήκη των δύο πόλεων, όπου και θα παραμείνει μέχρι το 1797. Κατά τη διάρκεια της βενετικής διοίκησης η Πάργα οχυρώνεται καθώς χτίζεται το κάστρο της, γίνεται εμπορικό κέντρο (στο Βάλτο σώζεται ακόμα η Ντογάνα, δηλαδή το Τελωνείο της εποχής), αποκτά προνόμια και αυτοδιοίκηση και αναπτύσσεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Βενετοί διατάζουν τη φύτευση του ελαιώνα, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό μέρος των Παργινών να ασχολούνται με την παραγωγή ελιάς και λαδιού.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
During the medieval period, the region frequently suffered from attacks and raids by pirates and bandits. The situation began to stabilize from the late 16th century until the end of the 18th century. In 1401, the city came under Venetian control following a treaty between the two cities, and it remained so until 1797. During the Venetian rule, Parga was fortified with the construction of its castle, became a commercial center (the customs house, or Dogana, still survives in the Valtos area), gained privileges and self-governance, and experienced economic development. At the same time, the Venetians ordered the planting of an olive grove, which led many of the inhabitants of Parga to engage in the cultivation of olives and the production of olive oil.
Tο 1797 πέρασε από ενετική σε γαλλική κυριαρχία και το 1814 σε αγγλική. Οι Άγγλοι την πούλησαν στον Aλή Πασά με συνθήκη στις αρχές του 19ου αιώνα και χάνει τα προνόμια των προηγούμενων αιώνων. Οι Παργινοί αντιδρούν στη συνθήκη, καθώς χάνουν σημαντικό μέρος των περιουσιών τους και για να μην υποδουλωθούν κατέφυγαν στην Κέρκυρα (1819).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In 1797, Parga transitioned from Venetian to French rule, and in 1814 it came under British control. The British sold it to Ali Pasha through a treaty in the early 19th century, resulting in the loss of the privileges it had enjoyed in previous centuries. The people of Parga strongly opposed the treaty, as they lost a significant portion of their property, and to avoid subjugation, they fled to Corfu in 1819.
Από το λιμάνι της Πάργας εφοδιάζονταν οι Σουλιώτες με τρόφιμα και πυρομαχικά για τον αγώνα τους ενάντια στον τύραννο, στο κάστρο της Πάργας κατέφευγαν όταν αναγκάζονταν προσωρινά να εγκαταλείψουν το Σούλι. Στην Πάργα κατέφυγαν μετά την πτώση του Σουλίου και από εκεί ξεριζώθηκαν μαζί με τους Παργινούς όταν ο Άγγλος διοικητής των Επτανήσων Τόμας Μέτλαντ (Thomas Maitland) πούλησε την Πάργα στον Αλή Πασά.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
From the port of Parga, the Souliotes were supplied with food and ammunition for their struggle against the tyrant. When they were forced to temporarily abandon Souli, they sought refuge in the castle of Parga. After the fall of Souli, many fled to Parga, only to be uprooted once again along with the people of Parga when the British governor of the Ionian Islands, Thomas Maitland, sold Parga to Ali Pasha.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
What the Turco-Albanian ruler Ali Pasha had failed to achieve for years through force even building the Castle of Anthousa on a hill above Parga to continuously besiege and monitor the town he ultimately accomplished through a generous payment to the British. Around 4,000 Pargians were forced to abandon their homeland and become refugees in the Ionian Islands. On Good Friday, before leaving, they exhumed the bones of their ancestors from their graves, gathered them in the town square, and burned them to prevent desecration by the Albanians who would later settle the area. They took the ashes with them, along with sacks of soil from their native land. That same afternoon, they boarded ships and sailed to Corfu. The British, however, prevented them from taking certain church relics and family heirlooms. The price paid by Ali Pasha for the purchase of Parga was £150,000, a sum he raised through public contributions across his pashalik. Thus, Parga became the last town in mainland Greece to fall under Turkish rule. In 1913, Parga was finally integrated into the modern Greek state, and many Pargians returned home after its liberation on February 23, 1913.
Πριν κατασκευαστεί το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι και σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας προσπαθούσαν να διατηρούσαν οχυρωμένη την πόλη, που ήταν εκτεθειμένη προς τη θάλασσα, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Στην προσπάθεια τους αυτή είχαν φτιάξει τις πρώτες οχυρωματικές κατασκευές και με τη βοήθεια των Νορμανδών. Το 1452 καταλαμβάνει την οχυρωμένη θέση ο Χατζή Μπέης αλλά το το 1454 το ανακαταλαμβάνουν οι κάτοικοι της. Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατεδάφισε το υπάρχον φρούριο και πόλη.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Before the construction of the strong castle of Parga which still stands today the residents of Parga attempted to fortify their town, which was exposed to the sea, in order to defend against raiders. In these efforts, they built the first fortification structures with the help of the Normans. In 1452, the fortified site was captured by Hadji Bey, but in 1454, it was recaptured by the locals. In 1537, the famed Ottoman admiral Hayreddin Barbarossa destroyed the existing fortress and town.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The castle was rebuilt with the help of the Venetians, but before its completion, it was once again demolished by the Ottomans. In 1792, the Venetians constructed a strong and well-designed fortress for the third and final time. This formidable castle remained impregnable until 1819, despite repeated attacks mainly by Ali Pasha of Ioannina, who besieged it from the heights of the Agia–Anthousa Castle overlooking Parga.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The Venetians developed a highly effective defensive design which, combined with the natural fortification of the site, made the fortress virtually impregnable. Outside the castle, eight towers positioned in various locations reinforced its defense. Within the narrow space of the acropolis, around 400 houses were densely packed in a way that minimized their footprint and kept them shielded from naval attacks.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The fortress was supplied with water from the "Kremasma" spring, which fed the castle's cisterns and the houses. For its provisioning, the castle utilized the two nearby bays: Valtos and Pogonia. The Castle of Parga remained impregnable throughout Ali Pasha's rule and provided great refuge to the Souliotes who opposed him. Within this fortress, free besieged Parginians and Souliotes fought heroic battles and maintained their freedom for centuries.
Όταν η Πάργα πουλήθηκε στους Τούρκους το 1819, ο Αλής το ενίσχυσε ακόμη περισσότερο και εγκατέστησε στην κορυφή του το χαρέμι του και τα χαμάμ, αναμορφώνοντας ριζικά τους χώρους του κάστρου.
When Parga was sold to the Turks in 1819, Ali Pasha further strengthened the fortress and installed his harem and baths (hamams) at its summit, radically redesigning the castle’s spaces.
Το κάστρο της Πάργας - Λεπτομέρεια από πίνακα του Francesco Hayez ( The Castle of Parga – Detail from a painting by Francesco Hayez).
Στην τοξωτή πύλη της εισόδου διακρίνονται στο τείχος ο φτερωτός λέων του Αγίου Μάρκου, το όνομα «ΑΝΤΟΝΙΟ CERVASS 1764», εμβλήματα του Αλή πασά, δικέφαλοι αετοί και σχετικές επιγραφές. Θολωτοί διάδρομοι, αίθουσες πυροβολείων, στοές εφοδίων, ισχυροί προμαχώνες με θυρίδες πυροβόλων, θυρίδες ελαφρών όπλων, λέγεται οτι υπάρχει ακομα και κρυφή δίοδος προς τη θάλασσα, στρατώνες, φυλακές, αποθήκες και δύο οχυρά στην τελευταία γραμμή αμύνης, δείχνουν αρτιότητα σχεδίου αμύνης που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
On the arched entrance gate of the castle, one can discern the Winged Lion of Saint Mark carved into the wall, the inscription “ANTONIO CERVASS 1764,” emblems of Ali Pasha, double-headed eagles, and related inscriptions. Vaulted corridors, cannon halls, supply tunnels, strong bastions with cannon embrasures, loopholes for light firearms, and what is believed to be a secret passage to the sea, along with barracks, prisons, storage rooms, and two additional strongholds forming the last line of defense all attest to the excellence of its defensive design. Combined with its natural fortification, these features made the castle an impregnable fortress.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%B1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου