26-7-2017
Το Μάμμαρι είναι ένα ημιορεινό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, περίπου 16 χλμ. δυτικά της πρωτεύουσας. Βρίσκεται κοντά στην Πράσινη Γραμμή, με μέρος του να ανήκει στη νεκρή ζώνη των Ηνωμένων Εθνών, ωστόσο παραμένει ενεργό και κατοικημένο. Το χωριό είναι γνωστό από τη Μεσαιωνική περίοδο. Η ονομασία του πιθανόν προέρχεται από τη φραγκική οικογένεια de Mammaris (των ευγενών που το κατείχαν κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας) Το σπίτι του Κόμη ντε Μάμμαρη βρισκόταν στο κέντρο του χωριού. Η οδός μπροστά από το σπίτι φέρει το όνομα του Κόμη.
Ή εναλλακτικά από τη λέξη "μάρμαρο", λόγω της πέτρας που εξορυσσόταν στην περιοχή.Το Μάμμαρι είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πούροπετρα, έναν τύπο ασβεστολιθικής πέτρας που χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή πολλών εκκλησιών και σπιτιών στη Λευκωσία. Οι λαξευμένοι λατομικοί χώροι, γνωστοί ως "Ελληνικές Σπηλιές", λειτουργούσαν από το 1920 έως το 1970 και σήμερα προστατεύονται ως περιοχή NATURA 2000, κυρίως για τις αποικίες νυχτερίδων που φιλοξενούν. Στο χωριό υπάρχει ο παλαιός ναός του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, ανακαινισμένος το 1870, ενώ δίπλα του χτίστηκε νέος ναός την περίοδο 2002–2006. Κοντά στον ναό βρίσκεται αγίασμα, το οποίο σύμφωνα με την παράδοση αναβλύζει από βράχο που χτύπησε το άλογο του Αγίου Γεωργίου, και θεωρείται θαυματουργό. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό είχε περίπου 1.050 κατοίκους. Η περιοχή είναι ιδανική για πεζοπορία, με μονοπάτια που διασχίζουν δάση, λόφους και παλιά λατομεία, κάποια από τα οποία έχουν μετατραπεί σε οικολογικούς χώρους ενδιαφέροντος.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mammari is a semi-mountainous village located in the Nicosia District, approximately 16 km west of the capital. It is situated near the Green Line, with part of its territory falling within the United Nations buffer zone. Despite this, the village remains active and inhabited. Mammari has been known since the Medieval period. Its name likely derives from the Frankish family de Mammaris, which owned land in the area, or alternatively from the Greek word “marmaro” (marble), due to the stone that was quarried locally. The village is especially known for “Pouropetra”, a type of limestone that was widely used in the construction of churches and houses in Nicosia. The carved quarry sites, known as the “Greek Caves”, operated from 1920 to 1970 and are now protected as a NATURA 2000 area, mainly due to the bat colonies they host. In the village stands the old church of Saint George the Trophy Bearer, which was renovated in 1870. A new church was built next to it between 2002 and 2006. Near the church is a holy spring (hagiasma), which, according to tradition, gushed from a rock struck by Saint George’s horse and is believed to have miraculous properties. According to the 2001 census, the village had around 1,050 residents. The surrounding area is ideal for hiking, with trails that pass through forests, hills, and old quarries—some of which have been transformed into ecological sites of interest.
Ο ήρωας του χωριού, Σάββας Ροτσίδης.
Ο Σάββας Ροτσίδης ήταν ο τελευταίος νεκρός του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων κατά των Άγγλων. Πολέμησε στα βουνά του Μαχαιρά. Είχε το ψευδώνυμο Πάλβης. Συλλήφθηκε και βασανίστηκε από τους Άγγλους. Στις 24 Νοεμβρίου του 1958 έπεσε μαζί με ένα σύντροφό του σε ενέδρα Άγγλων και σκοτώθηκε σε ηλικία 22 ετών.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The Hero of the Village, Savvas Rotsidis
Savvas Rotsidis was the last person to die in the Cypriot liberation struggle against the British. He fought in the mountains of Machairas and went by the codename Palvis. He was captured and tortured by the British. On November 24, 1958, at the age of 22, he and a comrade fell into a British ambush and were killed.
Μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων του 1974 - Monument to the Fallen and Missing of 1974
1. Ο Αντώνης Γεωργίου στις 17 Γεννάρη το 1955 στο χωριό Μοσφίλι Τηλλυριάς. Το 1972 αποφάσισαν με την οικογένεια του να εγκατασταθουν στο Μάμμαρι. Ηταν 19 χρονών στρατιώτης και υπηρετούσε στο 399 Τάγμα Πεζικού ώς Λοχίας οταν η πατρίδα τον κάλεσε να υπερασπιστεί τα ιερά της χώματα. Πολέμησε μέχρι την τελευταια στιγμή τους Τούρκους στην Μιά Μηλιά. Τον Αυγουστο του 1974 μαζί με άλλους Ελληνοκύπριους αιχμαλωτίστηκαν απο τους Τούρκους στο χωριό Βώνη. Μετά από 37 χρόνια αγωνίας για τον αγνοούμενο Αντώνη, η οικογένεια του πληροφορήθηκε την ταυτοποίηση των λειψάνων του που ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Μπέκιογιου / Πέτρα του Διγενή.
2. Ο Φίλιππος Μιχαήλ γεννήθηκε στις 20 Μαίου 1941.Οταν ξεκίνησε η τουρκική εισβολή ηταν 33 χρονων. Παρότι σε ηλικία 30 χρονων παντρευτηκε την Αναστασία Μιχαήλ και απέκτησαν 4 παιδιά, δεν σκέφτησε όμως την οικογένεια του αλλά την πατρίδα του. Πολέμησε γενναία στην περιοχή Μπέλλα Πάις και σκοτώθηκε απο πυροβολισμό στο μέτωπο.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1.Antonis Georgiou was born on January 17, 1955, in the village of Mosfili in Tylliria. In 1972, he and his family decided to settle in Mammari. At 19 years old, he was serving as a sergeant in the 399th Infantry Battalion when his homeland called on him to defend its sacred soil. He fought the Turkish forces until the very last moment in Mia Milia. In August 1974, along with other Greek Cypriots, he was captured by the Turks in the village of Voni. After 37 years of agony over the fate of the missing Antonis, his family was informed that his remains had been identified. They were found in a mass grave in the area of the Turkish Cypriot village Bekioy / Petra tou Digeni.
2. Philippos Michael was born on May 20, 1941. When the Turkish invasion began, he was 33 years old. Although he had married Anastasia Michael at the age of 30 and had four children, he did not think of his family but of his homeland. He fought bravely in the area of Bellapais and was killed by a gunshot to the forehead.
Ο
Χριστόδουλος Ανδρέου γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1955. Οταν τελείωσε το γυμνάσιο κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει τη θητεία του στην 33η μοίρα καταδρομων. Η τελευταία μάχη που έδωσε η μοίρα του κατα την εισβολή των Τούρκων ήτανε στον Άγιο Γεώργιο. Μετά από αναγκαστική όμως υποχώρηση χάνονται τα ίχνη του.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Christodoulos Andreou was born on November 16, 1955. After finishing high school, he enlisted in the National Guard to serve his military duty in the 33rd Commando Battalion. The last battle his unit fought during the Turkish invasion was at Agios Georgios. However, after a forced retreat, he went missing and has not been seen since.
Ο Δημήτρης Πύρκας γεννηθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1955. Οταν έγινε η τουρκική εισβολή εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία. Τις πρώτες μέρες του πολέμου πολεμούσε στην τοποθεσία Ασπρη Μούττη του χωριού Αλώναγρα. Η οικογένια του μάθαινε νεα του από τους συγχωριανούς του. Στις 22 Ιουλίου 1974 ο λοχαγός του Δημήτρη είπε στην οικογένεια του οτι ο γιος τους πληγώθηκε απο ριπές πολυβόλου πανω απο τα γόνατα. Οι συντρόφοι του τον μετακίνησαν και τον άφησαν εκεί.
Το 1991 κάποιες κουρδικές εφημερίδες έγραψαν ότι 22 Ελληνοκύπριοι ζούσαν στα βάθη της Ασίας και δημοσιευσαν φωτογραφία και τον Δημήτρη να ήταν τρίτος στη σειρά ως αιχμάλωτοι πολέμου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dimitris Pyrkaswas born on October 26, 1955. When the Turkish invasion occurred, he was serving his military duty. In the early days of the war, he fought in the area of Aspri Moutti in the village of Alonagra. His family received news of him through fellow villagers. On July 22, 1974, Dimitris' captain informed the family that their son had been wounded by machine gun fire above the knees. His comrades moved him and left him at that location. In 1991, some Kurdish newspapers reported that 22 Greek Cypriots were living deep in Asia and published a photo in which Dimitris appeared to be the third in line as a prisoner of war.
Άγιος Γεώργιος, Μικρή Εκκλησία.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι κτισμένη στο ψηλότερο σημείο του χωριού και στα ανατολικά του. Απο το σημείο αυτό μπορεί κανείς να δει ολόκληρο το χωριό. Η εκκλησία είναι πετρόκτιστη και ρυθμού βασιλικής .Η εκκλησία κτίστηκε σε δυο φάσεις. Το παλιο μέρος της εκκλησίας που περιλαμβάνει κυριώς το ιερό του σημερινού ναού και για το οποίο δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πότε έγινε. Η εκκλησία στη σημερινή της μορφή συμπληρώθηκε το 1870. Τα εγκαίνια της έγιναν στις 14 Σεπτεμβρίου 1877 απο τον τότε αρχεπίσκοπο Σωφρόνιο.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Saint George, the Small Church
The church of Saint George is built at the highest point of the village, to the east. From this spot, one can see the entire village. The church is made of stone and follows the basilica architectural style. It was built in two phases. The older part of the church, which mainly includes the sanctuary of the current temple, has no precise records regarding its construction date. The church in its present form was completed in 1870. Its consecration took place on September 14, 1877, by the then Archbishop Sophronios.
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, που όπως η παράδοση αναφέρει επισκέφθηκε το χωριό καβάλα στο άλογο του. Ο Άγιος σύμφωνα με την παράδοση αυτή δίψασε, αλλά λόγω της ανομβρίας που επικρατούσε δεν έβρισκε πηγή για να πιει νερό. Τότε το άλογο του Αγίου χτύπησε τα πόδια του πάνω σε έναν βράχο και από εκεί άρχισε να τρέχει νερό. Από τον βράχο αυτό ανέβλυζε νερό μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The church is dedicated to Saint George the Trophy-Bearer, who, according to tradition, visited the village riding his horse. As the story goes, the Saint became thirsty, but due to the prevailing drought, he couldn't find a spring to drink from. Then, his horse struck its hooves on a rock, and water began to flow from it. That rock continued to produce water until the early 1990s.
Άγιος Γεώργιος, Μεγάλη Εκκλησία.
Το 2004 άρχισε η κατασκευή της καινούργιας εκκλησίας του χωριού.Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 2008 και η καινούργια εκκλησία λειτούργησε για πρώτη φορά μια εβδομάδα πριν το Άγιο Πάσχα του 2008 .
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Saint George, the Great Church
In 2004, construction began on the new church of the village. The work was completed in 2008, and the new church held its first service one week before Holy Easter of 2008.
Το Μάμμαρι ήταν γνωστό για την «πουρόπετρά» του. Λειτουργούσαν στο χωριό λατομεία γνωστά ως «σπηλιές» ή «ελληνόσπηλιοι», με σημαντικό βάθος και τετράγωνη δομή. Πολλά σπίτια της Λευκωσίας, εκκλησίες και καμπαναριά κτίστηκαν με την «πέτρα» του Μάμμαρι και του Γερόλακκου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mammari was known for its "pouropetra" (soft building stone). Quarries operated in the village, known as "spilies" (caves) or "ellinospilioi" (Greek caves), which had significant depth and a square structure. Many houses in Nicosia, as well as churches and bell towers, were built using the stone from Mammari and Gerolakkos.
Σε ένα μεγάλο κοίλωμα βρίσκεται ο οικισμός με τα πλινθόκτιστα σπίτια με τις καμάρες και τα χαρακτηριστικά στοιχεία του κυπριακού αγροτόσπιτου, σε αντίθεση με τα μοντέρνα σπίτια που είναι κτισμένα στη περιφέρεια και πάνω ψηλά στις παρυφές του χωριού.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In a large hollow lies the settlement with its mudbrick houses featuring arches and the characteristic elements of the traditional Cypriot farmhouse, in contrast to the modern houses built on the outskirts and high up on the edges of the village.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου