Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας, Παγγαίο, Καβάλα (Holy Monastery of Ikosifinissa, Paggaio, Kavala) (1).

11/8/2015

Η Μονή Εικοσιφοινίσσης βρίσκεται σε υψόμετρο 753 μέτρων, στη βόρεια πλευρά του όρους Παγγαίου. Βρίσκεται στο δρόμο Σερρών-Καβάλας, στα όρια των δύο Νομών. Διοικητικά ανήκει στο Νομό Σερρών, αλλά εκκλησιαστικά υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας

=====================================================================

The Eikosifoinissa Monastery is located at an altitude of 753 meters on the northern slopes of Mount Pangaion. It lies along the Serres–Kavala road, on the border between the two regional units. Administratively, it belongs to the regional unit of Serres, but ecclesiastically, it falls under the jurisdiction

 of the Holy Metropolis of Drama. of the Holy Metropolis of Drama.

Η ίδρυση της Μονής ανάγεται στα χρόνια του επισκόπου Φιλίππων Σώζοντος, ο οποίος έλαβε μέρος στη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας(451 μ.Χ.). Κατά την παράδοση, ο επίσκοπος Σώζων ίδρυσε, περί το 450 μ.Χ., ναό και μοναστικό οικισμό στη θέση Βίγλα, πλησίον της Μονής. Ο μοναστικός οικισμός αυτός εγκαταλείφθηκε με την πάροδο των ετών και η Μονή ιδρύθηκε ουσιαστικά από τον Άγιο Γερμανό, τον 8ο αιώνα.

===========================================================================

The founding of the Monastery dates back to the time of Bishop Sozon of Philippi, who participated in the Fourth Ecumenical Council of Chalcedon in 451 AD. According to tradition, around 450 AD, Bishop Sozon established a church and a monastic settlement at the location known as Vigla, near the present-day Monastery. Over the years, this monastic settlement was abandoned, and the Monastery was essentially founded by Saint Germanos in the 8th century.

Για το όνομα της Μονής υπάρχουν τρεις εκδοχές:

 ο κτήτωρ της Μονής, άγιος Γερμανός, βρισκόταν σε ένα μέρος, μια μικρή όαση έξω από την ι. Μονή του Τιμίου Προδρόμου στους Αγίους Τόπους, όπου είχε είκοσι(20) φοίνικες, εκεί έλαβε εντολή από τον άγγελο της Θεοτόκου για την ανέγερση της Μονής και σε ανάμνηση της τοποθεσίας την ονόμασε «Παναγία η Εικοσιφοίνισσα».

=============================================================================

There are three versions regarding the origin of the Monastery’s name: According to the first, the founder of the Monastery, Saint Germanos, was once at a place  a small oasis outside the Holy Monastery of Saint John the Forerunner in the Holy Land  where there were twenty (20) palm trees. It was there that he received a divine command from the angel of the Theotokos(Mother of God) to build the Monastery. In memory of that location, he named it “Panagia Eikosifoinissa,” meaning “Our Lady of the Twenty Palms.”

 Ο γνωστός στιχουργός του 18ου αιώνα Καισάριος Δαπόντες την ονομάζει «Κοσσσυφινίτσα», γιατί κατά την παράδοση, ένας κόσσυφος (κοτσύφι) οδήγησε τον άγιο Γερμανό στο σημείο όπου αναβλύζει το Αγίασμα μέχρι και σήμερα κάτω από το παρεκκλήσιο της Αγ. Βαρβάρας.

=============================================================================

The well-known 18th-century hymnographer Kaisarios Dapontes referred to the monastery as “Kossyphinitsa.” According to tradition, a kossyphos (blackbird) led Saint Germanos to the spot where the Holy Spring (Agiasma) still flows today, beneath the chapel of Saint Barbara.

Ο ηγούμενος της Μονής Χρύσανθος το(1782) αναφέρει ότι ενώ ο άγιος Γερμανός, μετά την ανέγερση του μοναστηριού, αναζητούσε κατάλληλη σανίδα για να γίνει η εικόνα της Θεοτόκου. Εκείνη με θαυματουργικό τρόπο του πρόσφερε την μέχρι και σήμερα σωζόμενη εικόνα Της, που άστραφτε κι εξέπεμπε «φοινικούν», δηλαδή κοκκινωπό, φως. Απ’ αυτό επικράτησε ο όρος «Εικοσιφοίνισσα»(εικών φοίνισσα – Εικοσιφίνισσα).

=========================================================================

The abbot of the monastery, Chrysanthos, wrote in 1782 that after the construction of the monastery, Saint Germanos was searching for a suitable wooden board to create an icon of the Theotokos. Miraculously, the Virgin Mary herself provided him with the very icon that is preserved to this day. The icon shone brightly and emitted a “phoenic” (reddish) light. From this miraculous event came the name “Eikosiphoinissa,” derived from the words eikon (icon) and phoinissa (reddish or radiant).

Κατά την παράδοση, ο Άγιος Γερμανός, αφού μόνασε στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, στον Ιορδάνη ποταμό, εγκατέλειψε την Παλαιστίνη και με όραμα ήρθε στη θέση Βίγλα του Παγγαίου περί το 718. Εκεί ανακάλυψε τα ερείπια των παλαιών κτισμάτων που είχε χτίσει ο Σώζων. Ξεκίνησε να ανεγείρει νέα Μονή, αλλά τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει για την ανέγερση της Μονής δεν επαρκούσαν για να εξοφλήσει τους τεχνίτες, με αποτέλεσμα αυτοί να τον οδηγήσουν αιμόφυρτο στη Δράμα για να δικαστεί. Στο δρόμο συνάντησαν τον πληγωμένο Άγιο οι Κωνσταντινουπολίτες αξιωματούχοι Νικόλαος και Νεόφυτος, οι οποίοι μετέβαιναν στη Σερβία ως απεσταλμένοι του Αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ του Μακεδόνα. Αυτοί εξόφλησαν τους τεχνίτες και ελευθέρωσαν τον Άγιο, ενώ αργότερα πούλησαν και οι ίδιοι την περιουσία τους και μόνασαν στη Μονή, κοντά στον Άγιο Γερμανό.

===========================================================================

According to tradition, Saint Germanos, after living as a monk at the Holy Monastery of Saint John the Forerunner by the Jordan River, left Palestine and, guided by a vision, arrived at the location of Vigla on Mount Pangaion around the year 718. There, he discovered the ruins of the old buildings constructed by Bishop Sozon. He began rebuilding the monastery, but the funds he had gathered were insufficient to pay the craftsmen, who in turn dragged him, bloodied, to Drama to face trial. On the road, Saint Germanos encountered two officials from Constantinople, Nicholas and Neophytos, who were traveling to Serbia as envoys of Emperor Basil I the Macedonian. They paid off the craftsmen and freed the saint. Later, they even sold their own possessions and became monks at the monastery, joining Saint Germanos in monastic life.

Για αρκετούς αιώνες η ιστορία της Μονής Εικοσιφοινίσσης είναι άγνωστη. Αρχαιολογικές ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κατά τον 11ο αιώνα κτίστηκε ξανά το Καθολικό της Μονής. Η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή με σιγίλια των Πατριαρχών Συμεών Τραπεζούντιου και Μαξίμου Γ΄, εξαρτήθηκε δηλαδή απευθείας από τον Οικουμενικό Πατριά Η Μονή έζησε νέα εποχή ακμής όταν το 1472 σε αυτή εγκαταβίωσε ο παραιτηθείς Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος Α΄, ο οποίος με τη δράση και την περιουσία του της έδωσε πνοή ζωής.Το1798, μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη Μονή ο μετέπειτα Εθνομάρτυρας και Άγιος Γρηγόριος ο Ε'.

============================================================================

For several centuries, the history of the Eikosifoinissa Monastery remains unknown. Archaeological evidence suggests that the monastery’s katholikon (main church) was rebuilt during the 11th century. The monastery became stauropegic, meaning it was directly dependent on the Ecumenical Patriarch, through the seals of Patriarchs Symeon of Trebizond and Maximus III. The monastery experienced a new period of prosperity when, in 1472, the retired Ecumenical Patriarch Dionysius I took up residence there. Through his actions and wealth, he breathed new life into the monastery. In 1798, after his first patriarchate, the later national martyr and saint, Gregory V, stayed in the monastery as an exile.

 

  

Κατά την Τουρκοκρατία, η συμβολή της Μονής στη διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού υπήρξε ανεκτίμητη, ενώ κατά την ιστορική της διαδρομή καταστράφηκε πολλές φορές από Τούρκους και Βούλγαρους επιδρομείς. Στις 25 Αυγούστου 1507, οι Τούρκοι έσφαξαν 172 μοναχούς της Μονής, διότι είχαν ενοχληθεί από τη δράση τους υπέρ της διατήρησης της ελληνικότητας του πληθυσμού της περιοχής. Τρία χρόνια μετά, 10 μοναχοί από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, ήλθαν στη Μονή για να την ανασυστήσουν.

==============================================================================

During the period of Ottoman rule, the contribution of the Monastery of Eikosiphoinissa to the preservation of Orthodoxy and Hellenism was invaluable. Throughout its history, the monastery was destroyed multiple times by Turkish and Bulgarian raiders. On August 25, 1507, the Turks massacred 172 monks of the monastery, disturbed by their efforts to preserve the Greek identity of the local population. Three years later, ten monks from the Holy Monastery of Vatopedi on Mount Athos came to Eikosiphoinissa to restore and reestablish it.

Κατά την εποχή της Επανάστασης του 1821, η Μονή είχε καταστεί πνευματικό και εθνικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και οι ηγούμενοί της είχαν στενή συνεργασία με τους ηγέτες της επαναστάσεως (Νικοτσάρας, Εμμανουήλ Παπάς) στη Βόρεια Ελλάδα. Η Μονή έπαθε σοβαρές ζημιές από σεισμό του 1829, αποτεφρώθηκε το 1854 και το 1864 επιδημία πανώλης αποδεκάτισε την αδελφότητά της. Μέχρι το 1843 λειτουργούσε εκεί σχολή, ονομαζόμενη Των Κοινών Γραμμάτων ή Ελληνική Σχολή, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα και λίγες δεκαετίες λειτούργησε και Γεωργική Σχολή με 3 γεωπόνους.

=============================================================================

During the Greek War of Independence in 1821, the Monastery became a spiritual and national center of Eastern Macedonia, and its abbots maintained close cooperation with revolutionary leaders such as Nikotsaras and Emmanouil Pappas in Northern Greece. The monastery suffered severe damage from an earthquake in 1829, was destroyed by fire in 1854, and in 1864 a plague epidemic decimated its monastic brotherhood. Until 1843, a school operated there known as the "School of Common Letters" or the "Greek School." In the early 20th century, the monastery also hosted an Agricultural School for several decades, employing three agronomists.

Στο σκευοφυλάκειο της Μονής ήταν αποθησαυρισμένα πολλά και σημαντικά κειμήλια, ενώ ιδιαίτερα αξιόλογη ήταν η βιβλιοθήκη της, η οποία πριν την καταστροφή από τους Βούλγαρους το 1917 αριθμούσε 1300 τόμους βιβλίων, από τα οποία τα 400 ήταν χειρόγραφες μεμβράνες.

============================================================================

In the monastery’s sacristy, many important relics were treasured, while its library was particularly remarkable. Before its destruction by the Bulgarians in 1917, the library contained 1,300 volumes, 400 of which were handwritten parchment manuscripts.

Τη Μεγάλη Δευτέρα 27 Μαρτίου 1917, ο Βούλγαρος κομιτατζής Πανίτσας, άρπαξε τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφερε στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας. Τον Ιούνιο του ιδίου έτους Βούλγαροι στρατιώτες ανάγκασαν τους μοναχούς να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι. Το 1923 ο Διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών, καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας Γεώργιος Σωτηρίου μετέβη στη Σόφια, για να ζητήσει την επιστροφή των κλαπέντων αντικειμένων(907 ιερά λατρευτικά αντικείμενα, 430 χειρόγραφους κώδικες, 467 αρχέτυπα, κ.ά.), αλλά επεστράφησαν μόνον 7. Στις 12 Ιουλίου 1943, οι Βούλγαροι σύμμαχοι των γερμανικών αρχών Κατοχής έβαλαν φωτιά και έκαψαν όλη τη Μονή. Ο τελευταίος ηγούμενος της Ιεράς ανδρώας Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης ήταν ο ιερομόναχος Γρηγόριος Κατσιβάκης, το 1956.

============================================================================

On Holy Monday, March 27, 1917, the Bulgarian komitadji Panitsa seized most of the monastery’s relics and transported them to Bulgaria, where they are still kept today in the National Historical Museum of Sofia. In June of the same year, Bulgarian soldiers forced the monks to abandon the monastery. In 1923, the Director of the Byzantine Museum of Athens, Professor of Byzantine Archaeology Georgios Soteriou, traveled to Sofia to request the return of the stolen items (907 sacred liturgical objects, 430 handwritten codices, 467 incunabula, and more), but only 7 were returned. On July 12, 1943, the Bulgarians, allies of the German occupation forces, set fire to the monastery and burned it down completely. The last abbot of the Holy Monastery of Panagia Eikosiphoinissa as a male monastic community was Hieromonk Grigorios Katsivakis, in 1956.

                                             

                                             

Ολόκληρη η Μονή περιβάλλεται από ψηλό τείχος και στο κέντρο της βρίσκεται ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου. Στο πρώτο και κύριο μέρος της Μονής βρίσκεται το καθολικό, το οποίο είναι το παλαιότερο κτίσμα της, το Ηγουμενείο, τα κελλιά των μοναζουσών, το αρχονταρίκι, το παρεκλήσσιο της Αγίας Βαρβάρας με το αγίασμα, το μουσείο, η τράπεζα και τα εργαστήρια κεντητικής και αγιογραφίας. Στο δεύτερο μέρος των κτηριακών εγκαταστάσεων της Μονής περιλαμβάνονται τα τρία κτήρια των ξενώνων, το πρεσβυτέριο για το λειτουργό Ιερέα της Μονής και το παρεκλήσσιο της Ζωοδόχου Πηγής.
Το Καθολικό τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου. Ο ρυθμός του είναι σταυροειδής τρουλαίος σύνθετος τετρακίονος. Αποτελείται από τον εξωνάρθηκα, τον εσωνάρθηκα και τον κυρίως ναό. Οι τρούλοι του καθολικού στηρίζονται σε 4 μαρμάρινους κίονες. Η περίτεχνη λιθόγλυπτη κυρίως είσοδος του καθολικού κατασκευάσθηκε το 1838. Ο εξωνάρθηκας είναι ολόκληρος αγιογραφημένος και απεικονίζει ολόσωμους τους κτίτορες. Το τέμπλο του Καθολικού είναι βαρύτιμο ξυλόγλυπτο, κατασκευάσθηκε από Χιώτες τεχνίτες και χρειάστηκαν 22 χρόνια(1781 – 1803) για να ολοκληρωθεί.
Σήμερα η Μονή είναι γυναικεία και αριθμεί 23 Μοναχές. Πανηγυρίζει τη μνήμη του πρώτου κτίτορά της Αγίου Γερμανού και των δύο Κωνσταντινουπολιτών αξιωματούχων Νικολάου και Νεοφύτου, στις 22 Νοεμβρίου και την επομένη ημέρα τη μνήμη του δεύτερου κτίτορά της, Αγίου Διονυσίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Γιορτάζει επίσης στις 15 Αυγούστου, στη μνήμη της Παναγίας, στις 14 Σεπτεμβρίου, στη μνήμη της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου, στη μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου. Πλήθος είναι οι πιστοί που έρχονται να προσκυνήσουν την «αχειροποίητο εικόνα της Θεοτόκου» και να ηρεμήσουν μέσα στο γαλήνιο περιβάλλον της. Μπροστά από τη Μονή υπάρχει το μνημείο των 172 Μοναχών που έσφαξαν οι Τούρκοι το 1507.

==============================================================================

The entire monastery is surrounded by a tall wall, and at its center stands the Church of the Entrance of the Theotokos. In the main part of the monastery are the katholikon(main church), which is its oldest building, the abbot’s residence, the cells of the nuns, the refectory, the chapel of Saint Barbara with the holy spring, the museum, the dining hall, and the embroidery and iconography workshops. In the second part of the monastery’s buildings are three guesthouses, the presbytery for the monastery’s priest, and the chapel of the Life-Giving Spring. The katholikon is dedicated to the Entrance of the Theotokos. Its architectural style is a cross-in-square domed structure with four supporting columns. It consists of the exonarthex, the esonarthex, and the main nave. The domes rest on four marble columns. The ornate carved stone main entrance of the katholikon was constructed in 1838. The exonarthex is fully frescoed and depicts full-length portraits of the founders. The iconostasis of the katholikon is an exquisite wood-carved masterpiece, crafted by artisans from Chios, and took 22 years(1781–1803) to complete. Today, the monastery is female and hosts 23 nuns. It celebrates the memory of its first founder, Saint Germanus, and the two Constantinopolitan officials, Nikolaos and Neophytos, on November 22. The following day, it commemorates its second founder, Saint Dionysius, Patriarch of Constantinople. Other major feast days are August 15(the Dormition of the Theotokos), September 14(the Exaltation of the Holy Cross), and November 21(the Entrance of the Theotokos). Many faithful come to venerate the “acheiropoietos”(not made by human hands) icon of the Theotokos and find peace in the serene environment of the monastery. In front of the monastery stands a monument dedicated to the 172 monks who were massacred by the Turks in 1507.

https://el.wikipedia.org/wiki.